Mijn logo verklaard
Mijn logo is mogelijk niet voor iedereen meteen duidelijk. Of bevat onderdelen die afschrikken – waar dat zeker niet de bedoeling is. Dus licht ik graag het een en ander toe.
Zeven harten in de kleuren van de regenboog
Het hart staat (natuurlijk) voor de Liefde. Elk hart bestaat uit 14 wegen (twee keer 7), met elk hun ‘oneffenheden’. Ze starten verspreidt en gaan naast elkaar lopen, apart, maar niet meer gescheiden.
Voor mij het proces waar we mee bezig zijn, het Pad dat we bewandelen als individu. Uiteindelijk met alle leringen in onze levens naar samen, als een geheel, naar het Ene – naar de oerklank Ohm. Ons einddoel – Eenheid – en ook alles.
Als je jezelf ontwikkelt, kan je het Pad volgen. Blijf je hangen, dan doorloop je telkens dezelfde weg, in een cirkel, zonder ontwikkeling richting het Ene.
Aum
De Sanskriet karaktertekens midden in het logo, het centrum betekenen Aum. Dit is het Heilige Woord van het hindoeïsme, een woord met een diepe mystieke betekenis.
De drie letters vertegenwoordigen de Drie-eenheid. Het is ook het Scheppende Woord van de Logos: “In den beginne was het Woord en het Woord was bij God en het Woord was God.” Het is een machtswoord en mag alleen met de diepste eerbied worden uitgesproken.
Vier elementen
De elementen Water, Aarde, Vuur, Lucht vormen samen een geheel (het Ene). Plaats je de elementen aan en op elkaar, dan vormt het twee driehoeken, waarvan een met de punt naar beneden en de ander naar boven, zoals het plaatje eronder.
De dooreengevlochten driehoeken, de lichte naar boven en de donkere naar onder gericht, symboliseren de indaling van de geest in de stof (de donkere driehoek) en het opstijgen van het leven uit de stof met zijn beperkingen (de lichte driehoek), de voortdurende strijd van de lichte en duistere krachten in mens en natuur. Wanneer de dubbele driehoek, zoals in dit embleem, wordt ingesloten door de slang, verzinnebeeldt hij de schepping, begrensd door tijd en ruimte. In de joodse religie is deze dubbele driehoek bekend als het Zegel van Salomo of de Davidsster. Deze driehoeken apart beschouwd, symboliseren de drie aanzichten van de manifestatie van de Schepper, die in verschillende godsdiensten als de Drie-eenheid bekend is en in het christendom gepersonifieerd wordt als God de Vader, God de Zoon en God de Heilige Geest, in het hindoeïsme als Brahma, Vishnu en Shiva en in het oude Egypte als Isis, Osiris en Horus.
De slang
De slang heeft evenals de andere symbolen verschillende betekenissen, die altijd met wijsheid worden geassocieerd, in het bijzonder die kennis die de hoogste Wijsheid is.
De hindoes noemen hun wijze mannen Naga’s, hetgeen “slangen” betekent. Christus leerde zijn discipelen “wijs als slangen” te zijn. De Uraeus (heilige Cobra) op het voorhoofd van een Egyptische farao is het teken van inwijding in de heilige riten van verborgen wijsheid. Als de slang, zoals hier, in zijn eigen staart bijt, representeert hij de “cirkel van het universum”, het eeuwigdurende cyclische proces van manifestatie.
De swastika
Dit vurig kruis met vlammende wieken, die met de zon meedraaien en de geweldige wentelende energieën voorstellen van de Schepper in openbaring, die tijdens het proces van evolutie voortdurend vormen doet ontstaan en verdwijnen.
Het is een symbool dat men in veel oude godsdiensten en beschavingen kan vinden. In religies die de drie aspecten van de godheid kennen, staat de swastika voor het derde aanzicht, de derde persoon van de Drie-eenheid, die zowel Schepper als Vernietiger is.
